ทุกวันนี้เวลาเราเขียนข่าวหรือหาประเด็นมาเขียนบทความกัน เราอาจจะหาข่าวจากใน Facebook หรือ Twitter หรือ Social Media ต่าง ๆ ซึ่งอันที่จริงก็ไม่ได้ผิดอะไร แต่อย่าลืมว่าข่าวและประเด็นต่าง ๆ บน Social Media นั้นถูกเลือกมาแสดงด้วยอัลกอริทึมที่อาจจะสนับสนุน Echo Chamber ของเรา คือเลือกมาแสดงแต่ประเด็นที่เราอยากจะเห็น ทำให้ Social Media นั้นไม่เหมาะที่จะเป็นที่มาของการเขียนข่าวอย่างเดียวเพราะมีความ Bias สูง แม้ว่าจะมีความรวดเร็วมาก ๆ ก็ตาม
หลายคนอาจจะสงสัยว่าเวลาจะตั้งชื่อบทความหรือโพสต์ต่าง ๆ บนเว็บไซต์ เช่น ข่าวหรือบทความนั้น มีเทคนิคหรือวิธีการตั้งอย่างไรบ้าง ซึ่งหลายคนอาจจะมองข้ามความสำคัญตรงนี้ไปเพราะคิดว่าก็ในเมื่อเวลาคนอ่านเขาเข้ามาอ่านเนื้อหาอยู่แล้วไม่ได้เข้ามาดูหัวข้อ แต่จริง ๆ แล้วอย่าลืมว่าหัวข้อของเรานั้นมีความสำคัญกับสิ่งที่เรียกว่า Discoverability หรือโอกาสในการที่กลุ่มเป้าหมายของเราจะกดเข้ามาอ่านเว็บไซต์ของเรา
ช่วงนี้ใครที่ติดตามทั้ง The Standard และสื่อออนไลน์, ออฟไลน์ของคมชัดลึก อาจจะเห็นผ่าน ๆ ตาว่ามีข้อพิพาทกันระหว่างสองสื่อที่มีผู้ติดตามอยู่หลักล้านและเป็นที่สนใจของคนทั่วไป ซึ่งสุดท้ายก็จบลงด้วยการขอโทษออกสื่อและยอมรับผิด แต่สิ่งที่กระทำไปนั้นไม่สามารถเรียกย้อนกลับคืนมาแก้ไขได้
ทุกวันนี้กระแส Content Marketing กำลังมาแรงมาก และกลายเป็นว่าทุกวันนี้คำพูดว่า Content is King ไม่ใช่แค่คำพูดเท่ ๆ อีกต่อไป เพราะจริง ๆ แล้วการที่เราได้ทำคอนเทนต์นั้นก็เหมือนกับว่าเราเป็นสื่อ ซึ่งมีอิทธิพลต่อความคิดของคน ถ้าอธิบายง่าย ๆ เลยก็คือเราสามารถเลือกที่จะ “พูด” สิ่งที่เราอยากจะให้ลูกค้าได้ยินได้
ถ้ายังจำกันได้ เมื่อ 3 เดือนที่ผ่านมาบรรดา Social Media ทุกตัวไม่ว่าจะเป็น Facebook, YouTube ต้องผ่านบทสดสอบยามวิกฤติสำคัญ เมื่อ Social Media ที่คนเล่นนับพันล้านคนทั่วโลกกลายเป็นเครื่องมือในการถ่ายทอดสดและเผยแพร่ภาพความรุนแรงในเหตุกราดยิงที่เมือง Christchurch ในตอนนั้น เราเคยนำความรุนแรงของเหตุการณ์มาเล่าใน บทเรียนจากเหตุกราดยิง Christchurch การก่อการร้ายที่ถ่ายทอดสดบนโลกโซเชียล ซึ่งสรุปง่าย ๆ ก็คือ ภายในเวลา 24 ชั่วโมง Facebook หยุดยั้งการเผยแพร่คลิปซ้ำไปมากกว่า 1.2 ล้านครั้ง (เข้าใจว่าเป็นการแชร์) และคอนเทนต์ที่เกิดจากการ Live ครั้งนั้น (ภาพ วิดีโอ อัพโหลดซ้ำ) มากกว่า 300,000 ครั้ง
ประเด็นเรื่องการหาเสียงบน Social Media เราอาจจะเคยพูดถึงในประเด็นเกี่ยวกับจริยธรรมและความน่ากลัวของการ Targeting ที่เปลี่ยนรูปแบบของการหาเสียงให้ผู้สมัครสามารถเลือกคุยเฉพาะกับคนที่อยากจะเห็น หรือแม้กระทั่งเลือกที่จะพูดบางข้อความกับคนที่สนับสนุนและพูดอีกข้อความหนึ่งกับคนที่ต่อต้านได้ ซึงความน่ากลัวนี้ก็ปรากฏให้เห็นตั้งแต่กรณีการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ลามมาจนถึงการเลือกตั้งในไทย และประเด็นด้านการเมืองต่าง ๆ ทั่วโลก แต่ในวันนี้เราจะมาดูจำนวนของเม็ดเงินที่ใช้ในการหาเสียงออนไลน์กันบ้าง
ปกติแล้วหนึ่งในวิธีการหารายได้ของ Publisher ก็คือการสร้าง Pay Wall ขึ้นมา ซึ่งก่อนหน้านี้ทีมงานได้เคยนำเรื่องราวของ Wired ที่ใช้การลองผิดลองถูกจนสุดท้ายมียอดผู้ใช้งานแบบสมัครรับข้อมูลเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่หลังจากนั้น อีกหนึ่งวิธีการลองผิดลองถูกที่ Wired เลือกใช้ก็คือการให้ Sponsor ไม่ใช่แค่โฆษณาธรรมดาหรือโฆษณาแบบ Advertroial ในแบบที่เราคุ้นชินกัน แต่ให้มาจ่ายค่า Pay Wall ให้กับผู้อ่านแทน
เรารู้กันว่าในการที่ Facebook จะเลือกเอาเนื้อหาจากเพื่อน หรือเพจใด ๆ มาแสดงบนหน้า News Feed ของเรานั้น เป็นการคัดเลือกมาจากพฤติกรรมของเรา และนำเข้าไปสู่อัลกอริทึมที่จะประมวลผลในการสร้างหน้า Feed ของเราขึ้นมาให้เราพอใจ ซึ่งสิ่งนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ตอนแรกที่ Facebook ได้ถูกสร้างขึ้น และวัตถุประสงค์ของ Facebook ก็คือต้องการให้คนกลับมาดูอีก มาดูเรื่อย ๆ เพราะคนเล่นได้เห็นสิ่งที่ตัวเองอยากจะเห็นและอยากจะรู้ แม้ว่าบางครั้ง พฤติกรรมเช่นนี้จะนำไปสู่ Echo Chamber ที่ดู ๆ แล้วน่าจะมีข้อเสียไม่น้อยไปกว่าข้อดีเลย ถ้าเราไม่รู้จักรู้เท่าทัน
นอกจากจะเรื่องวิทยาศาสตร์แล้ว สิ่งที่ผู้เขียนเรียนก็คือเรื่องของการสื่อสารและการพูด (วาทวิทยา) จากคณะนิเทศศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งทำให้เราได้เข้าใจความสำคัญของการพูดให้ชัด ซึ่งต้องเล่าให้ฟังก่อนว่าเมื่อก่อน คนที่จะพูดออกสื่อก็คือคนที่ผ่านการเรียนอะไรแนว ๆ นี้มาเยอะมาก เพราะเมื่อก่อนคนจะเป็นพิธีกร เป็นโฆษก ออกทีวีออกวิทยุนั้นไม่ใช่ว่าจะเป็นใครก็ได้ ในขณะที่ทุกวันนี้ถ้าเราจะเป็น YouTuber หรือ Blogger หรือแม้กระทั่ง Live ผ่านหน้า Facebook ต่าง ๆ ไม่จำเป็นจะต้องทำงานเป็นพิธีกรโทรทัศน์ แต่แค่มีโทรศัพท์มือถือหรือกล้องถ่ายวิดีโอ เราก็สามารถสื่อสารให้กับคนจำนวนมากได้
เป็นเรื่องที่พูดแล้วอาจจะดูไม่แปลกอะไร เพราะทุกวันนี้เราชินกับข่าวที่มีการใส่ความคิดเห็น และคำที่เป็นการแสดงความรู้สึกกันเป็นเรื่องปกติ แต่นั่นก็เป็นแค่ความรู้สึก ยังไม่มีการวัดอย่างแท้จริงถึงเชิงปริมาณของมัน แต่งานวิจัยล่าสุดจาก RAND ได้นำข่าวจากฐานข้อมูลตั้งแต่ปี 1989 ของประเทศสหรัฐอเมริกามาวิเคราะห์ โดยลงลึกไปในระดับภาษาศาสตร์ (linguistic) พบว่าข่าวทุกวันนี้ มีแนวโน้มจะมีความเป็นอัตวิสัยมากขึ้น
เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ คุณสามารถศึกษารายละเอียดได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว และสามารถจัดการความเป็นส่วนตัวเองได้ของคุณได้เองโดยคลิกที่ ตั้งค่า
